यता म खाली अन्जान तिमी पनि

यता म खाली अन्जान तिमी पनि उस्तै हौली

खोइ कस्तो कर्मको लेख हो यो?

समय आउला भन्दा भन्दै उमेर ढल्दै गईसको

यहाँ दोषी को छ कसमाथि औंला ठड्याउने हो ?

लभमा या एरेन्जमा बिश्वास छ मेरो

नजाने कि तिमीलाई जान्ने धोको मेरो

मनमा छुट्टै उर्जा अनि तिमी प्राप्तिको सोच छ

मेरो हातमा तिम्रो हात हुँदाको त्यो पल बेग्लै खास बन्ने छ

अनि त्यो तिम्रो खाली सिउँदो रंग्याएर तिमीलाई

यो जुनिका लागि आफ्नो बनाई 

मन मुटुमा सजाई अनि यो छातीमा बेरी

लुटुपुटु गर्दै हामी दुईको जीवन अगाडि बढ्ने छ 

बस यही एक सपना अनि चाहना छिटै पूरा गर्नु छ ।

                         लेखक:- माधव प्रसाद दहाल